| مواردي را كه در بخش ضميمه جاي مي‌گيرند بیان کنید. |
قسمت ضميمه، اين فرصت را در اختيار شما قرار مي‌دهد تا بدون آنكه جريان مقاله را قطع نماييد، اطلاعاتي هر چند غير ضروري را كه مي‌تواند به روشن ساختن مطلبي در مقاله كمك نمايد، مطرح كنيد. در واقع اطلاعات اين قسمت، مكمل يا اضافي محسوب مي‌شوند و ذكر آنها براي درك اصل مقاله لازم نمي‌باشد.
به عنوان مثال در یک پژوهشِ تحلیلی، که قصد دارد انتقال حرارت در داخل یک ساختمان را به وسیله‌ی فرمول‌های ریاضی مدل‌سازی نماید، بهتر است که در متن اصلی مقاله (در قسمت روشها) نتایج نهایی یعنی فرمول‌های اصلی که برای محاسبه‌ی انتقال حرارت در ساختمان به دست آمده است، گزارش شده و جزئیات روش تحلیلی (که شامل جزئیات فرضیات صورت گرفته و روند رسیدن از روابط پایه به روابط نهایی می‌باشد) در قسمت ضمائم آورده شود.
نمونه‌هاي دیگری از مواردي كه ممكن است در بخش ضميمه جاي گيرند، عبارتند از:
1- اطلاعات خام
2- نقشه‌ها و طرح‌هایی که برای مدل‌سازی مسئله (در حالت شبیه‌سازی عددی) و ساخت سیستم (در پژوهش‌های تجربی و آزمایشگاهی) استفاده می‌گردد.
3- تصاوير اضافي
4- توضيح فرمولها
5- برنامه كامپيوتري تخصصي براي يك روش خاص
6- نمودارهاي مربوط به يك وسيله خاص
از ديدگاه طيف خوانندگان مقاله نيز مي‌توان محتويات بخش ضمائم را لحاظ كرد. خوانندگان اوليه را كساني در نظر بگيريد كه مخاطبين اصلي مقاله هستند و معمولاً با موضوع مورد مطالعه آشنا مي‌باشند. در مقابل، خوانندگان ثانويه به اندازه خوانندگان اوليه، راجع به موضوع مورد مطالعه اطلاعات ندارند. با در نظر داشتن اين مطلب، در يك دسته بندي كلي مي‌توان محتويات قسمت ضميمه را به دو نوع تقسيم نمود:
1- اطلاعات ثانويه براي خوانندگان اوليه
2- اطلاعات اوليه براي خوانندگان ثانويه